ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΙΡΑΙΑ

 

«Αγορά Ιδεών»

με τον δημοσιογράφο και μουσειολόγο Δημήτρη Τρίκα

 

Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, δημιουργεί μια «Αγορά Ιδεών» που θα λειτουργήσει από τον Ιανουάριο του 2025. Θέλοντας να συμμετέχει δυναμικά στους προβληματισμούς της εποχής, διοργανώνει με ευθύνη του δημοσιογράφου και μουσειολόγου Δημήτρη Τρίκα, κύκλο ανοιχτών συζητήσεων, γιατί όχι και διαξιφισμών όπου απαιτείται, θέτοντας ερωτήματα και αναζητώντας τον γόνιμο διάλογο για τον ρόλο και την αξία του ελεύθερου υποκειμένου, της κοινότητας και της φροντίδας, των δικαιωμάτων και της συμπερίληψης, της τέχνης και του κριτικού λόγου στην εποχή της αποθέωσης του ψηφιακού και της κυριαρχίας του «βασιλιά» αλγόριθμου.

 

 

Αγορά Ιδεών

Έναρξη 8 Ιανουαρίου 2025

 

 

 

08/01/25

στο Φουαγιέ

 

''Η Δημοκρατία στην εποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης''

Προβλήματα, διλήμματα και προοπτικές

 

Ώρα έναρξης : 19.30

Είσοδος Ελεύθερη

 

 

Ομιλητές :

Σπύρος Βλαχόπουλος, καθηγητής Δημοσίου & Συνταγματικού δικαίου στη Νομική Σχολή του ΕΚΠΑ

Δώρα Κοτσακά, Ερευνήτρια/Συντονίστρια Παρατηρητηρίου των Κοινών, Ινστιτούτο ΕΝΑ

Τέλης Τύμπας, καθηγητής ιστορίας της τεχνολογίας στους Νεότερους Χρόνους, στο τμήμα Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Επιστήμης του ΕΚΠΑ

 

 

 

26/02/25

Στη Δημοτική Βιβλιοθήκη

 

΄΄Η κλιματική κρίση και η ελευθερία των ορίων΄΄

 

Ώρα έναρξης : 20.00

Είσοδος Ελεύθερη

 

 

Ομιλητές :

Εμμανουέλα Δούση, καθηγήτρια Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών στη Σχολή Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών ΕΚΠΑ

Γιώργος Δικαίος, ερευνητής στο Ελληνικό Ίδρυμα Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ)και ερευνητής της Έδρας UNESCO για την Κλιματική Διπλωματία.

Γιάννης Ευσταθόπουλος, οικονομολόγος, συντονιστής παρατηρητηρίου Βιώσιμης Ανάπτυξης, ινστιτούτο ΕΝΑ

 

 

Σύντομα θα ανακοινωθούν οι επόμενες ημερομηνίες και ο τόπος διεξαγωγής των ανοικτών συζητήσεων

 

 

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΚΕΠΤΙΚΟ

 

Αν ο 20^ος αιώνας ήταν ο αιώνας των άκρων και των μεγάλων συγκρούσεων, ο 21^ος που ήδη διανύσαμε σχεδόν το πρώτο του τέταρτο, είναι ο αιώνας των μεγάλων αντιφάσεων. Η εποχή μας είναι μεταιχμιακή όχι μόνο γιατί χαρακτηρίζεται από ρευστότητα και αβεβαιότητα για τους πολλούς αλλά και γιατί οι τεχνολογικές εξελίξεις είναι τέτοιας ταχύτητας και έντασης που μας επιβάλλονται καθολικά ακυρώνοντας κάθε δυνατότητα δημοκρατικού ελέγχου. Το μέλλον δεν είναι απλά «εδώ». Το μέλλον είναι ήδη τετελεσμένο και μάλιστα ερήμην μας!

Ο Μπρούνο Λατούρ, λίγο πριν φύγει από τη ζωή, το 2022, αναζητούσε «διάδρομο για να προσγειωθούμε», βέβαιος για τη δυσοίωνη κατάσταση όπου οδηγείται η ανθρωπότητα μετά την απόφαση των ελίτ ότι αυτός ο πλανήτης δεν μας χωράει πλέον όλους με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Οι Ζούκερμαν, Γκέιτς και Μασκτου κόσμου τούτου ομονοούν ότιGoogle, Facebook, Tesla κτλ στην πραγματικότητα λειτουργούν σαν μια παγκόσμια κυβέρνηση την ώρα που η «πολιτική ορθότητα» ως κυρίαρχη ιδεολογία μιλάει για συνύπαρξη και συμπερίληψη και θεωρεί την φιλελεύθερη δημοκρατία ως «το τέλος της ιστορίας».

Από την άλλη, η Ντόνα Χαραγουέι το 2025 θα γιορτάσει με πολλούς άλλους τα σαράντα χρόνια από το «Κυβοργικό μανιφέστο» της για «την Επιστήμη, την τεχνολογία και τον σοσιαλιστικό φεμινισμό στον ύστερο 20^ο αιώνα». Η Αμερικανίδα φιλόσοφος και φεμινίστρια, διερευνά την ιδέα ότι η φύση επινοείται, δεν ανακαλύπτεται, ότι η αλήθεια κατασκευάζεται, δεν βρίσκεται και υποστηρίζει ότι η ιδέα αυτή δίνει πλέον τον τόνο στην ιστορία και τη διαδρομή της επιστήμης. Για την Χαραγουέι το κυβόργιο είναι ένα υβρίδιο οργανισμού και μηχανής που αντιπροσωπεύει παραβιασμένα σύνορα και απόπειρες συγχώνευσης απέναντι σε προαιώνιες διαιρέσεις φύσης / πολιτισμού, επιστήμης/ μυθοπλασίας, αρσενικού / θηλυκού…

Σημασία πάντως δεν έχει «ποιο θα είναι το μέλλον» αλλά «τι μέλλον θέλουμε», κι όταν λέμε «θέλουμε», για ποιους μιλάμε άραγε;…

 

Δημήτρης Τρίκας