Επεισόδιο 3
«Ποιος ανακάλυψε την Αμερική;»
Προχωρημένη πρόβα - Γνωριμία με τους συντελεστές
Δημοσίευση video: 13/05/2020 10:00
Ο σκηνοθέτης του έργου ''Ποιος ανακάλυψε την Αμερική;'' της Χρύσας Σπηλιώτη Κωνσταντίνος Κυριακού, συνομιλεί για τεχνικά ζητήματα με τη σκηνογράφο-ενδυματολόγο Άση Δημητρολοπούλου, το μουσικό Νίκο Βασιλείου και τη φωτίστρια Άννα Σμπώκου, προκειμένου να συναποφασίσουν το εικαστικό και μουσικό περιβάλλον που θα “ντύσει” την παράσταση.
Μετά τη συζήτηση με τους συντελεστές της παράστασης ακολουθεί ένα πρώτο στήσιμο σκηνών του έργου από τις ηθοποιούς Μιχαηλία Μουσάκου και Χριστίνα Μωρόγιαννη, με τη βοήθεια της θεατρολόγου Χριστίνας Τζιάλλα, υπό την καθοδήγηση του σκηνοθέτη Κωνσταντίνου Κυριακού.
Σκηνοθεσία – Καλλιτεχνική Διεύθυνση Φεστιβάλ:Κωνσταντίνος Κυριακού
Παρουσίαση – Συγγραφή σεναρίου : Κατερίνα Μπιλάλη
Τηλεσκηνοθεσία – Μοντάζ – Κάμερα: Νικόλαος Μπίκας
Οργάνωση παραγωγής – Κάμερα: Παναγιώτης Τουρκίστας
Ηχοληψία: Σωτήρης Γεωργαντάς
Μας ενδιαφέρουν οι εντυπώσεις σας
Μπορείτε, χρησιμοποιώντας την παρακάτω φόρμα, να μας μεταφέρετε τις εντυπώσεις σας από το παραπάνω video.
Απαντήσεις σε ερωτήματα επισκεπτών
α)Ποια πιστεύετε είναι η πρόκληση του να ερμηνεύεις και να απευθύνεσαι σε πρόσωπα του έργου που δεν είναι εμφανή επί σκηνής;
Απάντηση (Μιχαηλίας Μουσάκου)
Οι μη εμφανείς χαρακτήρες του έργου αυτού θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως σύμβολα. Για παράδειγμα ο "Στέφανος" ο οποίος είναι και η κινητήρια φιγούρα του έργου, το χρήσιμο "εμπόδιο" για την πλοκή. Τεχνικά η δυσκολία είναι μεγάλη γιατί θα πρέπει να χτίσουμε την αόρατη φιγούρα, να αλληλεπιδράσουμε, να κλάψουμε και να γελάσουμε μαζί και όλα αυτά να φανούν ανάγλυφα στον θεατή ο οποίος δε βλέπει "κανένα" Στέφανο. Αυτό απαιτεί προσωπική δουλεία τόσο στο «daydreaming», δηλαδή να χτίσουμε μια φιγούρα τόσο καλά στο κεφάλι μας ώστε να τη ζωντανέψουμε, όσο και στη σωματικότητά μας η οποία θα πρέπει να είναι έγκυρη. Το γεγονός ότι η συμπαίκτρια μου Χριστίνα Μωρόγιαννη αντιμετωπίζει τις ίδιες προκλήσεις σημαίνει ότι κι εκείνη θα πρέπει να έχει χτίσει έναν δικό της Στέφανο. Όλα αυτά απαιτούν συγχρονισμό και από τις δυο μας, όταν για παράδειγμα απευθυνόμαστε σε αόρατα πρόσωπα που κινούνται. Με τη σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Κυριακού βέβαια και με έξυπνα τρικ πολλές δυσκολίες με τον καιρό λύνονται κι έτσι ευελπιστούμε και ανυπομονούμε για ένα όμορφο και αληθινό αποτέλεσμα!
β)Ποια πιστεύετε είναι η πρόκληση του να ερμηνεύεις και να απευθύνεσαι σε πρόσωπα του έργου που δεν είναι εμφανή επί σκηνής;
(Απάντηση Χριστίνα Μωρόγιαννη)
Νομίζω η μεγαλύτερη πρόκληση είναι να δώσουμε το χώρο και το χρόνο που αναλογεί ε αυτά τα πρόσωπα. Γιατί μπορεί να μην είναι εμφανή, αλλά είναι καθ΄όλα ‘’υπαρκτά’’, σύμφωνα με το κείμενο. Έχουν ‘’σώμα’’, ‘’Λόγο’’, και βοηθούν στην εξέλιξη της ιστορίας, όπως ακριβώς και τα εμφανή πρόσωπα του έργου, δηλαδή η Καίτη και η Λίζα. Πως μπορούμε να κάνουμε τον θεατή να ‘’δει’’ αυτά τα πρόσωπα ; Πως ένα παιδί, που παίζει μόνο του, απευθύνεται σε κάποιον που δεν υπάρχει; Βέβαια πριν από κάθε πως , υπάρχουν πολλά γιατί να απαντηθούν. Ένα από τα στοιχήματα που μας βάζει, σε σκηνοθέτη και ηθοποιούς, η Χρύσα Σπηλιώτη, στο Ποιος Ανακάλυψε την Αμερική’’ είναι τα απρόσωπα αυτά, τα μη εμφανή, να αποκτήσουν σάρκα και οστά, τόσο όσο χρειάζεται, για να φωτίσουν πτυχές του χαρακτήρα αλλά και σημαντικές στιγμές της ζωής των δύο ηρωίδων, της Καίτης και της Λίζας.